این روزها كفشهای من پاره اند. یعنی اگر بخواهم دقیق تر بگویم؛ كفش سیاه پای راستم كمی پاره شده. اما كفش قرمز پای چپم هنوز شیك و نو مانده است. خجالت نمی كشم كه با كفشهای پاره بیرون می روم. خجالت نمی كشم اگر با كفشهای پاره بیایم سركار، و وقتی غریبه ای آشناییهمكاریبرای طفره رفتن از رودررو شدن با چشمهایم، سرش را پایین می اندازد، متوجه كفش پاره ام بشود.
متوجه كفش پاره ام می شود و آنوقت، نگاه عاقلان در سفیهی می كند به چشمهایم كه یعنی؛ " ای دخترك ساده لوح! خوشحالم نمی دانی كه من دیده ام كفشهایت پاره اند".و من نیشخند حاكی از رضایتی می زنم به چشمهایش كه یعنی :" ای آشنای پیچیده لوح! خوشحالم نمی دانی كه لذت داشتن یك جفت كفش پاره چقدر است"!
این روزها كفشهای پاره ام را دوست دارم. حتی بیشتر از سیصد میلیون و نود و نه هزار و هشتصد و هفتاد ونه جفت كفش نویی كه در كشوهای خانه ام برای روز مبادا تلمبار كرده ام. حالا می فهمم كه لذت پوشیدن یك جفت كفش پاره، گاهی خیلی از پوشیدن هر روز صبح؛ یك جفت كفش نو و تر و تازه بیشتر است. تازگیها خیال دارم آن كفش شیك و نوی قرمز پای چپم را هم در بیاورم و با خاك و خاشاك، زخمیش كنم و بعد بپوشم . نمی دانی چه لذتی دارد وقتی كه در برف و باران با كفشهای پاره راه می روی؛ فكرش را بكن؛ قطرات آبی كه همین چند دقیقه ی پیش در ارتفاع چند هزار كیلومتری بالای سرت بوده اند؛ حالا با چه اشتیاقی می آیند و یواشكی و بی سرو صدا؛ از ریزترین سوراخهای دیدنی و نادیدنی كفشهایت می روند تو و انگشتهای پاهایت را با سرمایشان قلقلك می دهند! یعنی چند دقیقه ی پیش، آن بالاها، ابرها هم حال ترا داشته اند؟ آهاه.می توانم قسم بخورم كه آنها حالا همه به خوشبختی پاهای تو حسودیشان می شود!
صبح(راشین گوهرشاهی- دهم اسفند 89)
داستان كوتاه 38: مرگی شبیه خودم.
پاره ,كفش ,كه ,ام ,كفشهای ,جفت ,جفت كفش ,كفش پاره ,یك جفت ,كفشهای پاره ,پاره ام
درباره این سایت